سیستم کنترل مقصد Destination Control System چیست؟
ایده کنترل مقصد در ابتدا توسط لئو پورت از سیدنی در سال ۱۹۶۱ مطرح شد، اما در آن زمان کنترل‌کننده‌های آسانسور در رله‌ها پیاده‌سازی شدند و قادر به بهینه‌سازی عملکرد تخصیص کنترل مقصد نبودند.
هنگامی که در یک ساختمان بزرگ چندین آسانسور وجود داشته باشد، جهت بهینه سازی در زمان انتظار مسافران و همچنین بهینه سازی در مصرف انرژی با استفاده از الگوریتم های تعریف شده در سیستم نصب آسانسور ، با توجه به مقصد هر یک از مسافران، آسانسور های مورد نظر را جهت سرویس دهی به آنان احضار می کند.
برای مسافران آسانسور ، مدت زمان انتظار و زمان سرویس در آسانسور یک پارامتر اساسی برای خدمات ساختمان است.
سیستم کنترل مقصد Destination Control System یک سیستم کنترل گروهی است که با شناخت از قبل مقصد مسافر ، می توانید عملکرد بهینه تر آسانسور را فراهم کنید.
به منظور تأمین سفر کارآمد ، وضعیت گردش مردم در ساختمان به طور جامع بهینه شده است.
از سیستم کنترل مقصد چگونه استفاده می‌شود؟
برخی از ساختمان‌ها و آسمان‌خراشها و ، دارای پنل عملیاتی کنترل تردد و مقصد هستند که مسافر قبل از ورود به آسانسور، طبقه ی مدنظر خود را ثبت می‌کند. این سیستم به آنها اجازه می‌دهد به جای اینکه همه ی مسافران سوار اولین آسانسوری که درب آن باز می شود شوند، از قبل بدانند منتظر کدام کابین باشند. به این ترتیب، زمان سفر کاهش می‌یابد زیرا آسانسور توقف‌های کمتری را برای مسافران انجام می‌دهد و رایانه توقف‌های مجاور را بین آسانسور های مختلف در بانک اطلاعات توزیع می‌کند. اگرچه زمان سفر کاهش می‌یابد، اما زمان انتظار مسافران ممکن است طولانی‌تر شود، زیرا لزوماً آسانسور بعدی برای حرکت به آنها اختصاص داده نمی‌شود. در طول دوره اوج کاهش، مزایای کنترل مقصد محدود خواهد شد زیرا مسافران یک مقصد مشترک دارند.
با استفاده از اعزام به مقصد، مسافران با استفاده از صفحه‌کلید، صفحه‌نمایش لمسی یا کارت مجاورتی که در لابی قرار دارند، درخواست سفر به طبقه خاصی را می‌دهند و بلافاصله به کابین آسانسور مناسب هدایت می‌شوند.
در داخل آسانسور دکمه تماس برای فشار دادن وجود ندارد، یا دکمه ها وجود دارند اما نمی توان آنها را فشار داد – به جز دکمه های باز و بسته کردن درب ( DO , DC ) و دکمه هشدار – و نمایشکرفقط طبقات توقف را نشان می دهند.
سیستم کنتزل مقصد چگونه کار می‌کند؟
عملکرد این سیستم پیچیدگی خاصی ندارد. نحوه احضار آسانسور های دارای سیستم Destination control بدین طریق است که ابتدا کلیه آسانسور ها نام گذاری شده و همچنین یک صفحه کلید برای کلیه آسانسورها در کلیۀ طبقات وجود داشته و مسافر شماره طبقۀ مقصد خود را در آن صفحه کلید وارد می کند. در این لحظه با توجه به محاسبات انجام گرفته ،صفحه نمایش به مسافر اعلام می کند که کدامیک از آسانسورها برای سرویس دهی به آن شخص آماده می شود. به این ترتیب مسافران بر اساس مقصد خود در مبدأ تقسیم می شوند و لزومی ندارد که به طور پراکنده سوار آسانسورهای مختلف شده و در هر طبقه توقف داشته باشند.
فواید استفاده از سیستم کنترل مقصد چیست؟
کاهش صف در ساعات اوج
سیستم های کنترل تردد Destination Control System با کاهش شدید زمان سرویس ، مسافران را از ازدحام دور نگه داشته و به نحوی مطلوب مدیریت می کند
زمان مسافرت کوتاهتر
با ثبت طبقه مقصد قبل از سوار شدن، تعداد توقف طبقات کاهش می یابد زیرا شخصی که می خواهد به همان طبقه حرکت کند می تواند در همان آسانسور جمع شود. بنابراین ، در نتیجه زمان سفر کوتاه تر می شود.
عدم نیازی به فشرذن دکمه طبقه در داخل کابین
هنگامی که مسافران داخل آسانسور شوند ، دیگر نیازی به فشدن طبقه مقصد نیست. این کار یکبار پیش از سوار شدن در آسانسور انجام شده است و در نتیجه تجربه مسافر بهبود می بخشد.
• اجرای این سیستم برای آسانسور هایی که تعداد زیادی از مسافران را جابه جا می کند بسیار مفید بوده و عمر مفید آساسور را نیز افزایش می دهد.
• ازدحام پشت درب های آسانسور در بیمارستان و برخی ساختمان های اداری و تجاری با این سیستم به صورت کامل قابل برطرف کردن می باشد.
• بهترین عملکرد و راحتی مسافر در یک راه حل، با پیشرفته ترین و انعطاف پذیرترین فناوری موجود در بازار
• راهنمایی واضح، بدون توقف غیر ضروری و اختصاص آسانسور به افراد بر اساس طبقه مقصد.
• پنل‌های شستی جذاب و کاربرپسند، از جمله صفحات لمسی و برنامه‌های کاربردی موبایل برای گوشی‌های هوشمند
• ادغام آسان با سیستم های کنترل دسترسی شخص ثالث
• مونیتورینگ کلیه آسانسور ها توسط رایانه
• ازدحام کمتر در کابین آسانسور
• کاهش چشمگیری در توقف های آسانسور در طبقات
• کاهش قابل توجهی در برق مصرفی
معایب استفتده از سیستم کنترل مقصد آسانسور
مزایا و محدودیت های سیستم به عوامل زیادی بستگی دارد.
اگرچه زمان سفر کاهش می‌یابد، اما زمان انتظار مسافران ممکن است طولانی‌تر شود، زیرا لزوماً آسانسور بعدی برای حرکت به آنها اختصاص داده نمی‌شود. در طول دوره اوج کاهش، مزایای کنترل مقصد محدود خواهد شد زیرا مسافران یک مقصد مشترک دارند.
یک مشکل دیگر این است که سیستم در معرض بازی است. گاهی اوقات یک نفر برای گروه زیادی از افراد که به همان طبقه می روند وارد مقصد می شود. الگوریتم دیسپاچینگ معمولاً قادر به پاسخگویی کامل به تغییرات نیست، و افرادی که دیرتر وارد می شوند ممکن است آسانسوری را که به آن اختصاص داده شده است، از قبل پر کنند. همچنین، گاهی اوقات، یک نفر ممکن است چندین بار مقصد را فشار دهد این باعث می شود که رایانه فکر کند چندین نفر منتظر هستند و آسانسور های خالی را برای خدمت به این یک نفر اختصاص می دهد.
برای جلوگیری از این مشکل، در یکی از اجرای کنترل مقصد، به هر کاربر یک کارت RFID برای شناسایی و ردیابی داده می‌شود تا سیستم از هر تماس کاربر اطلاع داشته باشد و اگر مسافر تصمیم به سفر به مقصد دیگری داشته باشد، بتواند اولین تماس را لغو کند. تماس های خالی جدیدترین اختراع حتی می‌داند که افراد در کجا و چه تعداد در کدام طبقه به دلیل شناسایی آنها، چه به منظور تخلیه ساختمان و چه به دلایل امنیتی، می‌داند. راه دیگر برای جلوگیری از این موضوع این است که با همه افرادی که از طبقه ای به طبقه دیگر تردد می کنند به عنوان یک گروه برخورد کنیم و تنها یک خودرو برای آن گروه اختصاص دهیم.
این سیستم برای اولین بار توسط Schindler Elevator در سال ۱۹۹۲ با عنوان Miconic 10 پیشگام شد. سازندگان چنین سیستم هایی ادعا می کنند که میانگین زمان سفر را می توان تا ۳۰% کاهش داد.
